Deze week heb ik naast nieuwe indrukken, vooral een aantal nieuwe mensen ontmoet! Op maandag kwam het stel, Jenny en David, waarbij ik verblijf terug van hun skivakantie. Ik had Jenny al veel gesproken via de mail en ze hadden me vorige week ook al gefacetimed, dus ik wist al dat ze ontzettend aardig waren en aangezien ze ons in hun huis laten verblijven, ook erg gastvrij. Het klikte gelijk erg goed en Jenny heeft een groot ‘welkom thuis’ diner gemaakt, waar ik erg aan toe was want ik had vroeg geluncht die dag en erna niks meer gegeten. Naast dat ze erg lekker koken en gezellig zijn, gaven ze ons ook gelijk het gevoel dat we gewoon ‘part of the family’ zijn. Ze zijn erg sportief en hebben voor elke dag van de week wel een bepaalde sport activiteit op de planning staan, meestal voordat ze naar hun werk gaan. Eigenlijk is het dus net alsof ik thuis in Nederland ben, mijn Australische ouders zijn al net zo sport-verslaafd als mijn echte ouders!
Deze week heb ik ook mijn andere stagebegeleider en baas van de praktijk ontmoet, Peter. Ik had al veel over hem gehoord, en alles wat ik over hem hoorde ging consistent over het feit dat hij best pittig kan zijn. Zo kan hij het stagiaires soms best lastig maken en word je hard aan het werk gezet, maar daar tegenover staat uiteraard wel dat je ontzettend veel van hem kan leren, wat natuurlijk wel het hoofddoel is van deze stage! Ik had me goed op zijn komst voorbereid, door de patiënten van die dag van te voren door te kijken en thuis nog wat aantekeningen over de aandoeningen door te nemen. Ik ontmoette hem op donderdag en hij kwam eigenlijk gelijk al aardig over! Hij had een vervelende terugreis gehad, en had drie dagen gedaan over het terugkomen in plaats van één dag, maar hij leek er totaal niet chagrijnig onder. Op een gegeven moment stelde hij me een aantal vragen over de schouder, en aangezien de schouder momenteel niet mijn sterkste onderdeel is, wist hij me gelijk goed onder vuur te zetten. Heel erg vind ik dat nou ook weer niet, want daar leer ik wel het meeste van en het is uitdagend. Terugkijkend op de dag was het erg leuk en ik geloof zelfs dat hij af en toe een soort compliment gaf over mijn kennis! Nu maar hopen dat het zo goed zal blijven gaan!
Op mijn vrije vrijdagmiddag ben ik met een Australische jongen naar een waterval geweest die in het Kondalilla park ligt. Het was ongeveer een uur rijden met de auto, maar het was het zeker waard! De wandeling naar de waterval was erg mooi en leuk en we hebben ook even kunnen zwemmen bij de waterval!
<- De waterbron waar je in kan zwemmen! (Foto is van google)
Op mijn stage ben ik ook voor het eerst mee geweest naar een ultrageluid sessie. Deze sessie’s worden gedaan met patiënten die rugklachten hebben en het lastig vinden om hun diepe buikspier aan te spannen (wat voor veel mensen een lastige opgave kan zijn). De manier zoals ik in Nederland heb geleerd om deze patiënten te trainen hun diepe buikspier aan te spannen, is door middel van palpatie en de patiënt goed laten voelen wat hij wel en niet aanspant, maar dat kan erg lastig zijn. Door middel van ultrageluid kun je precies zien welke spieren in de buik de patiënt aanspant of ontspant. Het is eigenlijk net als bij een echo tijdens een zwangerschap, maar dan zie je allemaal spieren in plaats van een baby! Het was erg interessant en leerzaam om een keer te zien!
Ik heb ook voor het eerst (sinds ik in Australië ben) in de zee gezwommen en ik begin al lekker bruin te worden. Jullie herkennen me niet meer terug als ik weer in Nederland ben!